چرا خرید ایرباس اتفاق مهمی است؟

مروری بر صنعت هوایی کشورهایی که به رغم داشتن خط تولید هواپیما، ازایرباس و بوئینگ استفاده می کنند.

در چند صفحه اینستاگرامیو کانال تلگرامی دیدم که عکس خوشحالی مسئولان از ورود هواپیمای ایرباس به کشور را کناررونمایی عربستان از اولین هواپیمای آنتونف‌اش گذاشته و ابراز تاسف کرده بودند؛ با مضمونیشبیه این که: خاک بر سرِ ما که از خرید هواپیما ذوق زده‌ایم، در حالی که سعودی‌ها درصنعت هواپیماسازی سرمایه‌گذاری کرده‌ و با همکاری اوکراین هواپیمای بومی‌شان را ساخته‌اند.حساب ت‌بازهایی که مصداق گزاره‌های ابطال‌ناپذیرند جداست؛ آنها را صرفاً ارجاعمی‌دهم به خانواده‌های طبسی که عزیزان‌شان را در آخرین سانحه هواپیمای آنتونوفِ ساختِ داخل از دست دادند، شایدبه انصاف آمدند. اما برای کسانی که واقعا از خرید هواپیمای خارجی احساس تحقیر کرده‌اند،شاید ذکر چند نکته خالی از لطف نباشد.

1- از ابتدا شروع کنیم؛ احوالپرسی گرم با خانم خبرنگار هنگام افطار» دقیقاً یعنی چه؟ احوالپرسی‌های اینطور جلسات رسمی الگوی نسبتاً مشخصی دارد با کمی تلورانس، در چنین جلسه‌ای مثلا چطور با خانم خبرنگار احوالپرسی کرده که ارزش خبری داشته و اینچنین تیتر شده؟ بحث وقوع نیست، بحث امکان وقوع است. شما اینطور موقع‌ها حس نمی‌کنید احتمالا کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه هست؟ به انگیزه و احتمالاً غرض و مرض خبرنویس شک نمی‌کنید. تا اینجایش اشکالی ندارد، بالاخره رسانه منتشر کننده معلوم است و خط‌ وربطش هم مشخص.

عباس رضایی ثمرین، رومه‌نگار | هریک ازما روزانهدر معرض هزاران پیام رسانه‌ای از منابع مختلف قرار داریم. آگاهی از اخبار واطلاعات به یکی از مومات زندگی مدرن تبدیل شده و کمتر کسی از ما می‌تواند زندگیبدون دسترسی به منابع خبری از قبیل رسانه‌ها، اینترنت و شبکه‌های اجتماعی را تصورکند. با این حال، زیاده‌روی در پیگیری اخبار می‌تواند پیامدهای نامیمونی در زندگیهر یک از ما ایجاد کند. به‌ویژه در شرایط بحران، این زیاده‌روی می‌تواند آسیب‌هایذهنی و روانی به بار بیاورد و با ایجاد ترس و ناامنی روانی، بحران را تشدید کند. یکیاز مهم‌ترین مولفه‌های سواد رسانه‌ای» این است که بتوانید بین مصرف رسانه‌ای و سایرفعالیت‌های خود تعادل ایجاد کنید. این تعادل همان چیزی است که از روح و روان شمادر مقابل انبوه اخبار و اطلاعات غیرضروری و اضافه، محافظت می‌کند. در یادداشت پیشرو کوشیده‌ام چند راهکار ساده برای مدیریت مصرف رسانه‌ای و استفاده بهتر وهدفمندتر از رسانه‌ها به شما پیشنهاد کنم. در روزهایی که همه ما به‌دلیل شیوع اپیدمیکویروس کرونا، بیش از همیشه در معرض اخبار و اطلاعات قرار داریم، اجرای این پیشنهادهااهمیت و ضرورت دوچندان دارد.

عباس رضایی ثمرین،رومه‌نگار |مدیریتموفقیت‌آمیز هر بحرانی، مستم داشتن استراتژی ارتباطی موثر است. سازمان بهداشتجهانی، در کتابچه‌ای که در ‌سال ٢٠١٧ برای مقابله با همه‌گیری بیماری آنفلوآنزامنتشر کرده، استراتژی ارتباطی موثر را جمع‌آوری، فرآوری و توزیع به‌موقع اطلاعاتبه روش‌هایی که برای مخاطب هدف، موثر و مناسب باشد» تعریف کرده است. از نظر اینسازمان، در استراتژی ارتباطی مدیریت بحران حتما باید جنبه‌های رفتاری و نحوه واکنشمردم به اطلاعات و توصیه‌هایی که از مقامات رسمی و رسانه‌ها دریافت می‌کنند نیز،درنظر گرفته شود.

من اگر بخواهم ایندستورالعمل را در سه کلمه خلاصه کنم، آن کلمات اعتبار، تسلط و تعامل» خواهد بود؛گام اول در ارتباطات موثر بحران این است که منبع تولید پیام معتبر باشد. کسی کهبحرانی را مدیریت می‌کند، همواره باید این سوال را از خود بپرسد که مردم چرا بایدبه او اعتماد و آنچه می‌گوید را باور کنند. تلقی عمومی از میزان اعتبار متولی مدیریتبحران، آن چیزی است که پاسخ به این سوال را می‌سازد. مولفه اعتبار» در واقع آمیزه‌ایاز چند عامل ازجمله صداقت، شفافیت و سوابق است؛ این یعنی اگر صادقانه رفتار کنید،شفاف باشید و سوابق روشنی در ذهن مردم داشته باشید، منبع معتبری در اطلاع‌رسانیبحران خواهید بود.  دومین گام تولید محتوایمناسب، روایتگری موثر و توزیع هدفمند است. متولی مدیریت بحران، باید اطلاعات وواقعیت‌های مورد نیاز مردم را به روشی که آنها می‌پسندند، روایت کند و این روایت‌هاباید از طریق کانال‌های اطلاع‌رسانی متناسب در دسترس عموم قرار گیرد. این مسأله نیازمندتسلط» متولیان در تولید محتوا و روایتگری و برخورداری از نیروهایی است که در ایندو کار، بهترین باشند.

خبرگزاری ایبنا | در شرایطی که بحران سراسری کشور را فرا می‌گیرد اینرسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی هستند که نقش پررنگی در اطلاع‌رسانی درباره این بحرانو جنبه‌های آن دارند. ارتباطات بحران در رسانه‌های اجتماعی» نوشته ان ماری ون‌دن‌هارکبا ترجمه عباس رضایی ثمرین، به ارائه یک برنامه عملیاتی شامل استراتژی‌ها و تاکتیک‌هایآزموده‌ برای مدیریت ارتباطات بحران در رسانه‌های اجتماعی پرداخته است.

کتاب به‌طور خاصبر بستر رسانه‌های اجتماعی متمرکز است و از همین‌رو گامی بدیع در حوزه ارتباطاتبحران به‌شمار می‌رود. مصادیق متعدد واقعی و بررسی کارگاهی نحوه مدیریت بحران دررسانه‌های اجتماعی یا استفاده از قابلیت آن‌ها در کنترل بحران، مشخصه اصلی کتاباست. برخی از شرکت‌ها و سازمان‌هایی هستند که در کتاب تجربه مدیریت بحران آن‌ها به‌ویژهدر رسانه‌های اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته؛ تجاربی که بعضی از آن‌ها توأم باموفقیت بوده و برخی دیگر به شکست انجامیده است.

نویسنده این کتابان‌ماری‌ ون‌دن‌هارک پژوهشگر روابط عمومی دیجیتال، ارتباطات بحران و امنیت سایبریاست که به‌طور تخصصی در حوزه استراتژی‌های ارتباطات صنفی فعالیت دارد و تجاربپژوهشی‌اش در ارتباطات دیجیتال، روی ارتباطات بحران و امنیت سایبری متمرکز بودهاست. ون‌دن‌هارک برای نگارش کتاب ارتباطات بحران در رسانه‌های اجتماعی» با مدیرانرسانه‌ای چندین سازمان‌ و شرکت بزرگ بین‌المللی شخصا مصاحبه کرده و با آن‌هادرباره نحوه مدیریت بحران‌های ارتباطی به‌ویژه بحران‌هایی که در بستر شبکه‌هایاجتماعی بسط یافته‌اند، به گفت‌وگو نشسته است.

گفت‌وگویی که درادامه می‌آید با عباس رضایی ثمرین مترجم این کتاب درباره مدیریت بحران در فضایمجازی انجام شد.

در آموزه‌های مدیریت بحران»مباحث ارتباطی مهم‌ترین سرفصل و رسانه کلیدی‌ترین عنصر است. شفافیت، ارتباط بامخاطب، اطلاع‌رسانی مستمر، رفع ابهامات، مقابله با شایعات و اخبار جعلی و . همهضرورت‌های پذیرفته شده مدیریت بحران هستند که انجام‌شان جز به کمک رسانه امکان‌پذیرنیست.

اصولا لازمه مدیریت موفقیت‌آمیز بحران، اطلاع‌رسانی شفاف و اقناععمومی است و اقناع جز با رسانه‌های مرجع، کارآمد و معتبر تحقق نمی‌یابد. اما آیاکارآمدی، مرجعیت و اعتبار رسانه‌ها در کشورما برای نقش‌آفرینی در زمان بحران کافیاست؟

واقعیت این است که متاسفانه رسانه‌های جمعی در کشور ما به طور پیوستهدر حال از دست دادن مرجعیت و اعتبارشان هستند. ریشه‌های این روند، هم به درونرسانه‌ها بر می‌گردد، هم به بیرون اما من نقش عوامل بیرونی را موثرتر می‌دانم ومعتقدم، در کنار برخی تحولات تکنولوژیک و تغییرات در ایستم اطلاع‌رسانی، ت‌گذاری‌هایحاکمیتی عامل مهمی بوده که طول سالهای گذشته، منجر به تضعیف رسانه‌ها و کاهشمرجعیت و اعتبار آنها شده است.

در این باره می‌توان به تفصیل و در مجال بهتری سخن گفت اما اجمالاًایجاد محدودیت‌های بی‌مورد برای رسانه‌ها، تقویت -خواسته یا ناخواسته- رقبای آنهاو برخی اشتباهات استراتژیک در ت‌گذاری رسانه‌ای در کشور، عوامل موثر در اینروند هستند.

ریشه‌های رادیکالشدن اعتراضاتِ چند روز گذشته مردم را فقط در خارج از مرزها و تحرکات فرصت‌طلب‌ها واسکی‌بازها و ماهی‌گیرها جستجو نکنید. بخشی از خشونت‌ها و تندی مشهود در اعتراضاترا قبلا خودمان با ت‌گذاری رسانه‌ای معیوب کاشته‌ایم و حالا داریم محصولش رادرو می‌کنیم، چطور؟ عرض می‌کنم.

اگرچه مردم اینروزها ورودی‌های اطلاعاتی متعدد و دسترسی بالایی به منابع مختلف دارند اما به طورکلی، جریانِ تولید محتوایِ کاربرمحور در فضای مجازی، عمدتاً متاثر از عنصر مجاورتاست و درصد خیلی کمی از کاربرها دغدغه تولید محتوا درباره موضوعات غیرایرانی و بین‌المللیدارند.

کسانی که بیرون ازایران، برای کاربران ایرانی تولیدِ محتوایِ خبری می‌کننند هم، باز بیشتر روی مسائلداخلی کشور متمرکزند، یعنی چه؟ یعنی گروه‌هایی مثل سلطنت‌طلب‌ها و منافقین و .هم -که بصورت برنامه‌ریزی شده در رسانه‌های اجتماعی فعالند- مثلا به جای اعتراضاتفرانسه یا هنگ کنگ قاعدتا تمایل دارند، درباره مسائل داخلی ایران تولید محتوا کنندیا معرکه بگیرند. حتی رسانه‌های رسمی فارسی‌زبان خارج از کشور هم همین گرایش رادارند.

معنی همه این حرف‌هاچیست؟ این است که مهمترین کانال ورودی اطلاعات مخاطب ایرانی درباره موضوعات حوزه بین‌الملل،رسانه‌های رسمی و بویژه صداوسیماست. حرف اینجاست؛ وقتی در پوشش اخبار خارجی، بهشکل اغراق‌شده‌ای به شورش‌ها و اعتراضات خیابانی ضریب می‌دهیم و تخریب‌ها و خشونت‌هاو درگیری‌ها را برجسته می‌کنیم، قاعدتا داریم در ذهن مخاطب تاثیر می‌گذاریم وانگاره سازی می‌کنیم.

نتیجه این ت‌گذاریاین می‌شود که مثلا وقتی امروز توی تاکسی، از تخریب دستگاههای عابربانک و اموالعمومی گلایه می‌کنم، راننده که مرد میانسال محترمی است، می‌گوید: حرفتون درسته،اما همه جای دنیا اینطوریه. تلویزیون نشون می‌داد عراق اینطوریه، لبنان اینطوریه، هنگکنگ اینطوریه، فرانسه اینطوریه. .»

طبعا منظور سانسوراخبار خارجی یا عدم پوشش اعتراضات اقتصادی و صنفی در دنیا نیست. اما کسانی که ت‌گذارندو در تمام این سالها، به طور سنتی به هر شورش و اعتراض بویژه در اروپا و آمریکا بهچشم فرصت نگاه کردند و آن را با آب و تاب و فراتر از واقعیت‌های میدانی پوششدادند، حالا باید مسئولیتِ تصمیمات و اقدامات‌‌شان را بپذیرند.

منتشر شده در سایتالف / 2 آذر 98

تغییرات جدید ایستمرسانه‌ای، همه جای دنیا در نبرد بین روایت‌های رسمی وغیررسمی، موازنه را به نفعروایت‌های غیررسمی بهم زده. در ایران اما فراتر از این جریان جهانی، یک روند همبرای اعتبارزدایی از رسانه‌ها جریان دارد که از مدتها پیش آغاز شده و مهجوریت روایت‌هایرسمی را بیشتر کرده است.

بخشی از ایناعتبارزدایی بی‌تردید در ت‌های حاکمیتی ریشه دارد، بخش دیگری هم حتما به درونرسانه‌ها برمی‌گردد که هر دو مورد باید در مجال موسع‌تری بازخوانی شود. اجمالاً ولیایجاد محدودیت و تضعیف رسانه‌ها، تقویت خواسته یا ناخواسته رقبای رسانه‌های رسمی وبرخی اشتباهات استراتژیک در تگذاری رسانه‌ای در کشور، عوامل موثر در رونداعتبارزدایی، اعتماایی و مرجعیت‌زدایی از رسانه‌ها هستند.

بعنوان مثال ایجادو تقویت کارکرد رسانه‌ای برای یک نرم‌افزار پیام‌رسان موبایلی – که تقریبادر هیچ کجای دنیا به جز ایران سابقه ندارد- جزء نقاط عطف تگذاری رسانه‌ای درطول 40 سال گذشته به شمار می‌رود. این اتفاق که بی‌تردید با برخی حمایت‌های رسمیرقم خورد، در کنار مواهب غیرقابل انکاری که در حوزه گردش آزاد اطلاعات داشت، پیامدهایناخواسته‌ای هم در حوزه حکمرانی و مدیریت ارتباطات در سطح کشور بوجود آورد که برایاولین بار در دی ماه 96 رخ نمود و در حوادث اخیر نیز بیشتر به چشم آمد.

اصالت یافتن روایت‌هایغیررسمی، میدان یافتن شبه‌رسانه‌ها و زمینه‌سازی برای جولان فیک‌نیوزها از جمله اینپیامدهاست. بی‌تردید اگر روند اعتبارزدایی از رسانه‌های رسمی در کشور کلید نخوردهبود یا با تگذاری‌های معیوب، مرجعیت این رسانه‌ها خدشه‌دار نشده بود، امروزروایت‌های رسمی در مواجه با روایت‌های غیررسمی اینقدر مهجور نبودند.

منتشر شده در رومه شرق / 11 آذر 98

حوادث فروردین سال ۱۳۷۴ در افکار عمومی با نام شورش اسلامشهر شناخته می‌شود، اما مرکز این اتفاقات نه فقط در اسلامشهر که تقریبا در همه شهر‌های حاشیه» جاده ساوه» بود. در آن سال‌ها هنوز آزاد راه تهران-ساوه ساخته نشده بود و جاده ساوه یکی از مهم‌ترین راه‌های ترانزیتی تهران به مناطق مرکزی کشور به شمار می‌رفت. تقریبا از منتهی‌الیه جنوب تهران تا حدود کیلومتر ۴۰ جاده ساوه، مراکز جمعیتی متراکمی عمدتا متشکل از مهاجران، با فاصله نه چندان زیاد در دو طرف جاده شکل گرفته بود. البته اغلب این مناطق از قبل هم، در قالب روستا‌ها و شهر‌های کوچک وجود داشتند، اما روند افزایش جمعیت و مهاجرت بی‌رویه به آن‌ها از سال‌های انتهایی دهه شصت و اوایل دهه هفتاد کلید خورده بود. من در سال ۱۳۷۴ دانش‌آموز کلاس چهارم ابتدایی بودم و در سلطان‌آباد، یکی از همان مراکز متراکم جمعیتی زندگی می‌کردیم. محل زندگی ما حوالی کیلومتر ۲۵ جاده ساوه بود. جمعیت سلطان‌آباد و مناطق اطراف که شهر گلستان را شکل می‌دادند، از سال ۱۳۷۰ تا ۱۳۸۰، از ۲۰ هزار نفر، به ۲۰۰ هزار نفر رسیده، یعنی ۱۰ برابر شده بود.

عباس رضایی ثمرین- رومه همشهری/ چند باری استادیومرفته‌ام اما به دلایلی، هیچ‌وقت استادیوم‌روی حرفه‌ای نبودم؛‌ با اینکه خودم راهوادار نسبتا دوآتیشه فوتبال می‌دانم. برای بازی ایران-کامبوج، اما به احترام ذوق‌وشوقهمسرم و یکی دو هفته انتظار توأم با هیجان او، ‌تصمیم گرفتم همراهی‌اش کنم. کنجکاویژورنالیستی برای مشاهده نخستین مواجهه خانم‌ها با استادیوم فوتبال هم البته در اینتصمیم بی‌تأثیر نبود. برای ورود به آزادی، اول وارد بلوار ورودی شرقی شدم که مختصورود بانوان بود. همان اوایل، جمعی از بانوان محجبه را دیدم و تصور کردم، درامتداد تجمع کم‌رمق بهارستان، شاید تجمعی را هم در اینجا برای مخالفت با ورود خانم‌هابه ورزشگاه سامان داده‌ باشند، کمی جلوتر اما معلوم شد همه با پرچم و بوق و حتیکلاه، هوادار تیم‌ملی‌اند و برای دیدن فوتبال آمده‌اند. تا بلوار شرقی را تمام کنمو به سمت مقابل یعنی ورودی غربی ورزشگاه برسم، کلونی‌های جمعیتی متعدد دیگری را همدیدم. آدم‌های مختلفی با طیف متنوعی از سلایق و نوع پوشش، برای ورود به سکوهایآزادی صف کشیده بودند و این تجربه بسیار شیرینی بود. فوتبال همه‌جای دنیا، زبانمشترک آدم‌هاست و همه را فارغ از رنگ و زبان و قومیت و سلیقه کنار هم جمع می‌کند.این وجه فوتبال را ما پیش از این شاید فقط در کارناوال‌های شادی خیابانی، پس از پیروزی‌هایمهم تیم ملی دیده بودیم؛ حالا ولی برای نخستین بار، انگار همان حس بی‌بدیل، خودشرا به پشت درهای آزادی کشانده بود و می‌خواست از یک بازی نسبتا کم‌اهمیت‌ یک حماسهتاریخی بسازد و به‌نظرم این کار را کرد.

در این میان البتهاز همان لحظه ورود به محوطه ورزشگاه؛ تمام مشاهدات من از فوتبال پنجشنبه، توأم بانوعی تعجب و ناباوری عمیق هم بود. تعجب از اینکه چطور و با کدام نگاه مدیریتی، چنینلذت و ذوق‌وشوق عمیق، سالم و مطلقا» بی‌هزینه‌ای تا‌کنون از ن ایرانی دریغ شده.اگر زیرساخت‌هایی که مدام از فراهم نبودنش دم می‌زدیم، فقط همین تفکیک ورودی و جایگاهو حضور چند مأمور خانم در محوطه ورزشگاه آزادی بود، واقعا این همه سال از تامین آنناتوان بودیم؟ اگر نبودیم، پس دردمان چه بود، با کدام منطق و استدلال یا توجیه تنبه این ممنوعیت بی‌مورد 40‌ساله دادیم؟ من در ورزشگاه، در آن چهار سکوی مختص خانم‌ها-کهمی‌توانست بیشتر باشد و با کج‌سلیقگی اجازه‌اش را ندادند- از فاصله طولانی چندده‌متری،چیزی جز پرچم‌‌های رقصان ایران و زندگی و نشاط و هیجان ندیدم. تیفوسی‌های فوتبالدر استادیوم‌های کشورمان، از بس که پیش از بازی‌ها جیغ‌وداد می‌کنند، در طول بازی،همان اوایل کار از نفس می‌افتند، دختران هوادار تیم ملی اما تا دقیقه90 سکوهایفرتوت آزادی را زیر پای‌شان لرزاندند و از نفس نیفتادند. نه آسمان به زمین آمد، نهپایه‌ای لرزید و نه اصلی از اصول کشور خدشه‌دار شد. وقتی برای بیرانوند هورا کشیدند،با خودم گفتم، اگر زمانی که احمدعابدزاده در دروازه تیم ملی خوش‌رقصی می‌کرد، اینهابودند چه می‌کردند؟ یا وقتی علی کریمی، یک ورزشگاه را دریبل می‌زد، یا وقتی آقا کریمآن آرپیجی‌ها را به دروازه حریفان شلیک می‌کرد، یا با گل‌های دایی و پاس‌هایخداداد و سانترهای مواج رضا مالدینی. بگذریم. کاش در کنار پژوهشکده‌ها و مراکزتحقیقاتی و نهادهای رنگارنگ دیگر، یک سیستمی هم در کشور ما بود که هزینه‌ تصمیماتمدیران را درست و دقیق برای‌شان محاسبه می‌کرد. آن موقع شاید اینقدر برای کشور مسئله‌سازیو هزینه‌تراشی نمی‌کردند. کاش چیزهای کوچک و کم‌اهمیت را برای کشور ناموسی نکنند،تا وقتی هم انعطافی به خرج دادیم، آن را به اسم فیفا فاکتور نکنند.

مسئولیت اصلیمحتوای بخش‌های خبری تلویزیون با کیست؟

تهران-ایرناپلاس- یکخبر تا به دست گوینده برسد و در یک بخش خبری خوانده شود، چه مراحلی را باید طیکند؟ از چه فیلترها و از زیر دست چه کسانی رد می‌شود؟ آیا گوینده خبر می‌توانداخبار را حذف یا تغییری در آن ایجاد کند؟

عباس رضایی ثمرین،رومه‌نگاری است که سابقه دبیری تحریریه خبر در بخش‌ها مختلف خبری تلویزیون رادر کارنامه کاری خود دارد. وی در مورد فرآیند آماده‌سازی اخبار در بولتن‌های خبریتلویزیون به ایرناپلاس می‌گوید: هر بخش یا بولتن خبری تلویزیون دارای یک تحریریهمخصوص به خود است که از یک سردبیر و چند دبیر تحریریه تشکیل شده است. کار اینافراد این است که متن این اخبار را می‌نویسند تا در بولتن خوانده یا پخش شود.

رضایی ادامه می‌دهد:معمولاً گزینش اخبار توسط سردبیر انجام می‌شود. البته بسته به نظر سردبیر، جلسه‌ایشبیه شورای تیتر رومه‌ها هم تشکیل می‌شود که در آن، اخبار اصلی انتخاب و مسئولپردازش هر خبر توسط سردبیر مشخص می‌شود و آن فرد صفر تا ۱۰۰ تنظیم را بر عهده می‌گیرد.

وی با بیان اینکهبعد از تنظیم اخبار، سردبیر آنها را مورد مطالعه و بررسی قرار می‌دهد، می‌گوید: دراینجا تغییرات از سوی سردبیر اعمال می‌شود و نهایتاً گوینده بخش خبری قبل از زمانشروع بولتن خبری متن اخبار را مطالعه می‌کند. او به این وسیله هم با متن آشنا می‌شودو هم این فرصت و زمان را دارد که اگر نظر یا پیشنهادی داشت به تحریریه اعلام کند.

به گفته رضایی ثمرین،اگرچه مسئولیت محتوا نهایتاً به‌ عهده سردبیر بخش خبری است، اما مراحل تهیه خبرتلویزیونی یک فرآیند تیمی است؛ یعنی نمی‌توانیم بگوییم گوینده‌ها هیچ نقشی در تهیهو پردازش محتوا ندارند یا نباید داشته باشند. گوینده حتماً باید عضوی از تحریریه وجزئی از فرآیند تهیه و نگارش اخبار باشد تا کاملاً در فضای اخبار قرار بگیرد وبتواند به بهترین نحو، پیام را انتقال دهد.

با احترام به همه معلمانم؛ به آقای ششكلانی اول دبستان كه مجبورمان می كرد پرزهای پالتوی بلندش را بكنیم، به خانم صفری دوم كه بدتر از مردها كتك می زد، به خانم صالحی مهربان سال سوم، به آقای قراگوزلوی سال چهارم كه رقیب بالقوه شمربن ذی الجوشن بود، به همه معلمانم در دبیرستان استاد مطهری رباط كریم كه بعضی هاشان الان جزء نزدیك ترین دوستانم هستند، به آقای عسكری، ناظم بامرام مان كه در آن چهار سال هر وقت به هر بهانه ای از او اجازه خروج از مدرسه خواستم، نه نگفت، حتی وقتی كه مطمئن بود دروغ می گویم. با احترام به همه اینها و دیگر معلم هایم كه اسم شان از قلم افتاد، روز معلم را ششدانگ به نام محسن الویری» سند زده ام. مدیر دبیرستان نمونه دولتی رباط كریم كه زندگی ام درست به پیش و پس از آشنایی با او تقسیم شده. مثل خیلی از دیگر شاگردانش، از جمله دو برادر بزرگتر خودم و خیلی از معلمان دوره دبیرستانم كه شاگردش بودند و بعدا در مدرسه اش معلم شدند.

منفعل نباشیم،دروغ نگوییم و شفاف باشیم

مترجم کتابارتباطات بحران در رسانه‌های اجتماعی» گفت: این کتاب در بهبود و تسهیل فراینداطلاع‌رسانی در کشور، بویژه در زمان بحران موثر است و در مدیریت رسانه‌ای بحران‌هایاجتماعی و مدیریت بحران‌هایی که ممکن است برای افراد و شخصیت‌ها در بستر شبکه‌هایاجتماعی رخ بدهد، موثر خواهد بود، ضرورتی که اغلب جدی گرفته نمی‌شود.

 به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتابارتباطات بحران در رسانه‌های اجتماعی»، نوشته آن‌ ماری ون‌دن‌هارک» هفته گذشتهتوسط انتشارات ثانیه منتشر شد، کتابی که به عقیده نویسنده برای محافظت از شهرت واعتبار در فضای مجازی کاربرد دارد و راه و رسم مراقبت از شهرت و نجات از بحران درفضای مجازی را در قالب یک برنامه عملیاتی شامل استراتژی‌ها و تاکتیک‌های آزمودهشده برای مدیریت ارتباطات بحران در رسانه‌های اجتماعی ارائه شده است.

 به بهانه انتشار این کتاب، دقایقی با عباس رضایی‌ثمرین؛رومه‌نگار و مترجم این اثر به گفت‌وگو نشستیم تا کمی بیشتر درباره این کتاببدانیم. رضایی سال‌ها سابقه فعالیت در رسانه‌های مکتوب، الکترونیکی و تصویری را درکارنامه دارد و اکنون به عنوان دبیر تحریریه بخش خبری 21 در شبکه اول سیما مشغولکار است.  رضایی ثمرین پیش از این هم کتابچگونه با خبرنگاران مصاحبه کنیم» اثر الن استیونس را هم به فارسی برگردانده که پاییزسال گذشته از سوی انتشارات ثانیه منتشر شده است.

انتشارات ثانیه،کتاب ارتباطات بحران در رسانه‌های اجتماعی»، نوشته ان ماری ون‌دن‌هارک» را باترجمه عباس رضایی ثمرین، رومه‌نگار منتشر کرد.

موضوع کتاب درزیرعنوان آن راه و رسم مراقبت از شهرت و نجات از بحران در فضای مجازی» قید شده ودر آن یک برنامه عملیاتی شامل استراتژی‌ها و تاکتیک‌های آزموده شده برای مدیریتارتباطات بحران در رسانه‌های اجتماعی ارائه شده است.

کتاب به طور خاصبر بستر رسانه‌های اجتماعی متمرکز است و از همین رو گامی بدیع در حوزه ارتباطاتبحران به شمار می‌رود. مصادیق متعدد واقعی و بررسی کارگاهی نحوه مدیریت بحران دررسانه‌های اجتماعی یا استفاده از قابلیت آنها در کنترل بحران، مشخصه اصلی کتاباست. جانسون‌اندجانسون، مک‌دونالد، فدرال‌اکسپرس، ناسا، بریتیش‌پترولیوم، شل،انجمن ملی اسلحه آمریکا و . برخی از شرکت‌ها و سازمانهایی هستند که در کتابتجربه مدیریت بحران آنها بویژه در رسانه‌های اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته؛تجاربی که بعضی از آنها توام با موفقیت بوده و برخی دیگر به شکست انجامیده است.

مخاطب کتاب ارتباطاتبحران در رسانه‌های اجتماعی» اهالی رسانه، مدیران و کارشناسان روابط عمومی، فعالانرسانه‌های اجتماعی، مدیران، تمداران، چهره‌های عمومی و همه کسانی هستند که باچالش مدیریت شهرت فردی یا سازمانی در فضای مجازی مواجهند.

در کنار بعضی کشورها که جهنم رومه‌نگاری می‌نامندشان، ایران از نگاهی، می‌تواند بهشت رومه‌نگاری - و نه البته رومه‌نگاران- قلمداد شود. چند مثال برایتان می‌زنم؛ شب می‌خوابید، صبح که از خواب برمی‌خیزید می‌بینید فلان معاهده که کان برای آن بیش از یک دهه مذاکره کرده، دود شد و به هوا رفت.